Wszystkie tomy z tej serii to właściwie jedna całość, wracam do Łokietka i innych postaci jak do starych znajomych. Seria ta mnie zafascynowała, a poziom poszczególnych tomów jest naprawdę wyrównany. Cherezińska pisze w sposób fascynujący, mnie to wciąga totalnie, losy poszczególnych bohaterów przeplatają się z losami całego państwa. U jednych jest w danym momencie świetnie, u innych źle, potem się to odmienia, potem znowu na odwrót. Jest jak w życiu. W jednym rozdziale mowa jest o najważniejszych dla bytu państwa sprawach, w innych rozgrywa się historia miłosna itp. Jednych rozdziałów słucha się w napięciu, innych na luzie. Jest to idealnie skomponowane. Jest to jeden z najlepszych cyklów historycznych, jakie kiedykolwiek czytałam.
Tutaj wydarzenia rozgrywają się już po koronacji Łokietka, sytuacja międzynarodowa dla królestwa nie jest dobra. Tak jak i w poprzednim tomie mamy problemy niemal z wszystkimi sąsiadami, z Litwą, Krzyżakami, Brandenburgią, Czechami, tylko z Węgrami jest ok, co wynika z tego, że Elżbieta, królowa Czech, jest córką Łokietka. Autorka nie przedstawia nas ani jako potęgi, ani jako beznadziei, a to że w tak fatalnej sytuacji międzynarodowej udało się nam wywalczyć koronację, a potem tą niepodległość utrzymać, świadczy o tym, że król i jego doradcy to były naprawdę wybitne umysły. Ale łatwo nie było. Talent był potrzebny nie tylko na polu walki, ale przede wszystkim w dyplomacji i w prawie. Walka z nieprzyjaciółmi toczyła się na wszystkich polach. Pokazywane są oficjalne działania dyplomatyczne i ruchy zakulisowe, mające zdecydowanie większe znaczenie.
W poprzednich tomach można było przeczytać, jak Łokietek popełniał błędy i jak wytrawni, polityczni gracze z zagranicy, błędy te bezwzględnie wykorzystywali. Teraz gdy Łokietek zdobył już niezbędne doświadczenie, również i on nauczył się rozgrywać wrogów. Cherezińska nie pokazuje naszego narodu ani jako tylko nieudaczników, ani jako tylko wspaniałych zwycięzców. Pokazuje i blaski i cienie naszych dziejów.
Jednym z bardziej fascynujących elementów tego tomu są kulisy polityki krzyżackiej. Pokazani są oni nie tylko jako wrogowie Polski, ale też jako ludzie bardzo wykształceni, myślący, przebiegli, zorganizowani i pracowici, od których mogliśmy się wiele uczyć. Popełniali też oczywiście błędy i o tym też jest mowa. Jednym z priorytetów Krzyżaków w tamtym czasie było to, żeby Litwa się nie ochrzciła i żeby mogli w majestacie prawa stale na nią napadać. Oficjalnie oczywiście niby to bardzo chcieli chrztu Litwy, ale faktycznie robili wszystko, aby do tego nie doszło i aby na zewnątrz obraz był taki, że to wina Litwy. Litwa chciała przyjąć chrzest z rąk wysłanników papieża, Krzyżacy mieli swoich szpiegów na dworze ich Litewskiego Wielkiego Księcia, szpiedzy ci mieszali w otoczeniu władcy jak tylko mogli, aby do chrztu nie doszło. Robili to skutecznie.
Ale poza tym są oczywiście wszystkie inne elementy, jak w poprzednich tomach.
10/10
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz