„Lśnienie” znane jest powszechnie jako jedna
z najbardziej popularnych powieść S. Kinga,
a także jako nakręcony na podstawie książki film Stanleya Kubricka z Jackiem
Nicholsonem. Jest to opowieść o małżeństwie, które wraz z dzieckiem spędza zimę
w ekstremalnie wysoko położonym w górach, ekskluzywnym hotelu „Panorama”. Głowa rodziny, Jack Torrance, niepijący alkoholik i niespełniony pisarz, przyjął
tam posadę dozorcy, a ponieważ hotel był czynny tylko w okresie letnim, zimą
rodzina miała tam być jedynymi lokatorami. Poprzedni dozorca nie wytrzymał
samotności i zamordował swoje córeczki i żonę, potem zaś popełnił samobójstwo. Wendy Torrance szybko zorientowała się, że miejsce
źle wpływa i na syna i na męża. Mąż zaczął zachowywać się, jakby ponownie pił, chociaż nie było tam alkoholu, a
także jakby wariował, a u syna jeszcze
bardziej, niż wcześniej, uwidoczniły się zdolności paranormalne np. widział
wydarzenia, które już wcześniej miały miejsce.
Znaczną cześć książki i chyba zarazem
najbardziej interesującą zajmują opisy tych zdolności małego Danny`ego. Matka boi
się ich, ojciec też , aczkolwiek ojca one coraz bardziej denerwują. W powieści
występuje też kucharz - Dick, który w lecie pracował w hotelu i który też ma
takie zdolności. Nie wiadomo do końca ,
co to jest, czy intuicja, czy jasnowidzenia, czy telepatia, czy sygnały podświadomości,
czy wszystko razem wzięte, a może coś
jeszcze. We fragmentach z Dickiem on sam
się zastanawia, co to jest, że np. on wyczuwa, że stało się lub stanie się coś
strasznego. Na swój własny użytek uznał
on, że osoby, które coś takiego mają, lśnią jakby, jedni bardziej , drudzy
mniej, a niektórzy nie wiedzą o tym, że lśnią. Jest też fragment , w którym
autor jednoznacznie wskazuje, że każdy ma dostęp do takiej wiedzy paranormalnej
, tylko mało kto z tego korzysta. Stąd też wziął się tytuł – „Lśnienie”.
King
w każdej książce doprowadza czytelnika do strachu, a doskonale wie, czego
ludzie się boją. Lista ludzkich najpopularniejszych fobii pokrywa się ponoć z
tematami powieści Kinga. Z reguły boimy się wielkich domostw, w których działo
sie wiele różnorakich rzeczy. A w „Panoramie” miały miejsce i zabójstwa i zwykłe zgony. Podświadomie boimy się duchów,
np. zamordowanych ludzi, które mogą gdzieś krążyć w pobliżu miejsca zbrodni. I
tutaj właśnie też nie do końca wiadomo, czy Jackowi lub Danny`emu ukazują się
duchy, czy może im się to wydaje. Ale bać się można.
Ludzie boją się też , że coś złego stanie
się im bliskim. I nie chodzi tylko o lęk przed chorobami. W książce powoli Jack
zaczyna zmieniać się w niemal obcą osobę . Rodzina zaczyna się go bać, boją się,
że zrobi im cos złego. To równie koszmarne, jak i choroba. Niby bliski, a zarazem
obcy.
Podczas słuchania porównywałam
nieświadomie książkę do filmu. Są zmiany, nawet i dotyczące zakończenia, ale i
książka i film są rewelacyjne. Dla mnie jest to najlepsza książka Kinga, pod płaszczykiem
duchów podejmująca temat i zdolności paranormalnych i niezwykłych mocy, np.
intuicji czy podświadomości, tkwiących w człowieku. Książka czytana jest przez wielu
aktorów. W roli narratora występuje geniusz audiobooków, Krzysztof Gosztyła. Jackiem
jest Adam Woronowicz. I on miał chyba najtrudniej, bo każdy, kto oglądał film, pewnie tak, jak ja, porównywał go do Jacka Nicholsona. I Woronowicz
nie ma się czego wstydzić. Postać dozorcy w książce jest bardziej rozbudowana ,
niż w filmie. W filmie w pierwszych scenach, gdy Jack zaczął wariować, widać w
mimice Nicholsona i w błysku w oku, że coś dzieje się z nim złego. Woronowicz
podszedł do tego inaczej. Gdy czyta on
to, co myśli Jack, czyta to głosem jednoznacznie wskazującym na obłęd bohatera.
Ale gdy za chwilę Jack mówi coś do żony czy synka, nie ma żadnego śladu po obłędzie,
głos jest całkowicie normalny. I jest to przerażające. Jack zwariował
zanim jeszcze żona to spostrzegła, zachowywał się początkowo jak normalny
człowiek, a już w środku było z nim bardzo nie w porządku. Po zewnętrznym zachowaniu
nie można było się domyślić, że w jego umyśle zrodził się już plan zbrodni.
Gosztyła, Woronowicz i Bonaszewski (jako kucharz Dick) są rewelacyjni. Jedyne
co nie do końca mi się podobało, to
Agata Kulesza jako Wendy Torrance. Wendy była bardzo młodą kobietą,
niesamodzielną i uzależnioną od męża.
Kulesza ma prawie 50 lat i jako dwudziestolatka nie jest przekonująca. Ale to
drobiazg i nie wpływa na ocenę całości , która może być tylko jedna. Audioobok zawiera
i muzykę i efekty specjalne. Rewelacja.
6/6
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz