Książki Roku 2016

Jak co roku zrobiłam podsumowanie przeczytanych w roku ubiegłym książek. Brałam pod uwagę zarówno książki – nowości wydawnicze, jak też i te, które zostały wydane w latach ubiegłych, niekiedy nawet i 100 lat temu. Brałam pod uwagę po prostu te książki, które przeczytałam w 2016r. bez względu na datę ich wydania. Nie różnicowałam też gatunków literackich, o tytuł Książki Roku „konkurowały” więc i powieści i reportaże, książki historyczne i inne. A o ocenie decydowało jedynie to, jakie wrażenie zrobiła na mnie określona pozycja.    

 1.      Witold Szabłowski „Sprawiedliwi zdrajcy” – to opowieść o tym, jak w czasach koszmaru można nie tylko zachować człowieczeństwo, ale i zachować się jak prawdziwy bohater. Sprawiedliwi zdrajcy to ci Ukraińcy, którzy w trakcie rzezi na Wołyniu, pomagali Polakom. Jest to wstrząsająca lektura na temat nadal mało znany, przynajmniej dla mnie.

2.      Javier Marias „Tak się złe zaczyna” – kolejny już raz Marias jest w ścisłej czołówce zestawienia. Dla mnie jest to absolutny mistrz powieści psychologicznej. Jego analizy psychologiczne nie mają sobie równych.

 3.      Ryszard Kapuściński „Podróże z Herodotem” – w ubiegłym roku odkryłam Kapuścińskiego na nowo. Rzadko kiedy spotyka się autora, który kochałby ludzi, nie różnicował ich pod względem narodowości, wyznania, czy też jakiegokolwiek innego kryterium, który potrafił porozumieć się z każdym.

4.      James Herriot „To nie powinno się wydarzyć” – to rewelacyjne, pogodne , pełne humoru wspomnienia człowieka, który kochał swoją pracę. Był weterynarzem na angielskiej wsi . Po lekturze poprawa nastroju murowana.

 5.      Erich Maria Remarque „Kochaj bliźniego swego” – to powieść z licznymi refleksjami o życiu, ludziach i świecie, napisana przez człowieka, który przeżył dwie wojny i emigrację i ma gigantyczne doświadczenie życiowe. Można z tego doświadczenia czerpać czytając jego książki.

6.      Piotr Zychowicz „Żydzi” – Zychowicz nadal jest jednym z moich ulubionych publicystów historycznych. Jak zwykle pisze szalenie ciekawie o rzeczach mało znanych . W tym przypadku nie tylko on pisze, w tomie zawarte są bowiem nie tylko teksty jego autorstwa , ale też i wywiady, jakie przeprowadzał z innymi historykami.

 7.      Sandor Marai „Żar” – to przykład wnikliwości psychologicznej na poziomie Javiera Mariasa. To książka właściwie bez akcji, ponad 90% stanowią wspomnienia i próby wyjaśnienia pewnych wydarzeń.

 8.      Marcin Wroński „Haiti” – kolejny już rok Marcin Wroński jest jednym z moich ulubionych  pisarzy kryminałów. „Haiti” jest spośród przeczytanych w ubiegłym roku jego książek najgłębsza pod względem psychologicznym i najciekawsza.  A ponieważ przeczytałam już wszystkie jego pozycje, czekam z niecierpliwością na coś nowego.

 9.      Agata Christie „Niedziela na wsi” – każdego roku czytam kilka pozycji Królowej Kryminału i nie wiadomo dlaczego nigdy nie pomyślałam o niej podczas omawiania dziesiątki najlepszych tytułów minionego roku.

10.  Evzen Bocek „Arystokratka w ukropie” – to rewelacyjna powieść humorystyczna. Nie ma tam jakiejś super głębi, ale nie jest to wcale głupie, za to bardzo zabawne. To opowieść o dziewczynie, która wraz z rodzicami , przybyła do Czech, aby jej ojciec mógł objąć spadek   - czyli zamek po przodkach arystokratach. I cała rodzina zaczęła główkować, jak tu zarobić na turystach.  

 

No i wyróżniłabym oczywiście całą serię Lilian Jackson Braun „Kot, który…”, którą sukcesywnie , tom po tomie, opisuję.  

 

A jak był w ubiegłych latach ?

 W 2015r. pierwsza trójka to

1.      Marcel Proust „Strona Guermantes” czyli IV część „W poszukiwaniu straconego czasu”

2.      Javier Marias „Zakochania”

3.      Henry James „Dom na Placu Waszyngtona”   

 

W 2014:

1.      Javier Marias „Twoja twarz jutro – trucizna, cień i pożegnanie”

2.      Charlotte Bronte „Dziwne losy Jane Eyre”  

3.      Piotr Zychowicz „Obłęd 44”

A w 2013:

1.      Władysław Szlengel „Poeta nieznany. Wybór wierszy”

2.      Erich Maria Remarque „Droga powrotna”

3.      Joanna Bator „Ciemno, prawie noc”